W mojej drugiej odsłonie chcę wam pokazać jak można zrobić psikusa naszemu wielofunkcyjnemu mózgowi, hihi. Taka zabawa słowna która donikąd nie prowadzi, a pełni funkcję niejakiej gimnastyki! o proszę:

Jak nie drzwiami, to oknem! Jak nie siłą, to po dobroci.. żeby jakiś pas poniżej ciosa zadać. Zamknąć przeciąg, bo ciepło w zimę wieje, przez niedomknięte panele na dachu piwnicy. Słuchać głuchego, bezdźwięcznego dźwięku morza w Alpach. Kąpać się w suchości, mokrej wody w proszku.. zamrożonej niczym krucha płachta aksamitu. KOCHAĆ, serca nie mając..

Słodko wisieć, gorzko stojąc.. patrząc po omacku w stronę bezstronnej nici prawdy. Kłamstwem żywić nieżywego; napoić głupotą inteligentnego. Zrozumieć niezrozumiałe by podążać ku blasku ciemnoty. Wiedząc z niewiedzą i omamiać ot tak. Z łatwością o trudniejszym szeptać krzykiem niepojętym.. przez pojęte wcześniej późniejsze. Drążyć już nam znane, by pogrążyć się w nieznane. Rymy nierymując je rymować. Ból bólem zwalczać. Strach strachem. Szczęście niech będzie nie będącym, by chaos zachować w błogim stanie stanu. Uśmiech łzą łatać bo emocjonalnie emocje wyrażaj. Nie ukrywając, chowając. Ukazywać ukazane. Zniszczyć zniszczone by funkcjonowało. Namalować powietrzem piękniejsze niczym perfekcyjne piękno. A ideał obalić! ... bo przeszkadza szkaradnie w zacnej ideologii stworzonej bez autora niczym materia, ot tak!